Δρ. Wakam: Βρίσκομαι 5 ώρες στην εφημερία της ΜΕΘ σε κοινοτικό νοσοκομείο στο Ντιτρόιτ, όταν τα αποτελέσματα μιας άλλης αρτηριακής αερίου αίματος επιστρέφουν. Ο ασθενής μου νοσηλεύτηκε για 3 ημέρες και είναι θετικός στο Covid-19.

Τις τελευταίες 12 ώρες, η θεραπεία του έχει εξελιχθεί από διασωλήνωση, σε επιρρεπείς τοποθετήσεις σε 100% κλασματικό εμπνευσμένο οξυγόνο, σε ιατρικά προκαλούμενη παράλυση και, τέλος, σε εξαερισμό. Τα αποτελέσματα από το αέριο αρτηριακού αίματος είναι θολά: pH 7,19, pCO2 70,1, pO2 63,7, HCO3 26,0. Έχει ήδη βιώσει επεισόδια βαθιάς υποξίας όταν προσπαθούμε να τον περιστρέψουμε σε ύπτια θέση και η καρδιά του έχει αρχίσει να δείχνει σημάδια καταπόνησης, με περιόδους κολπικής μαρμαρυγής με ταχεία κοιλιακή απόκριση και μη περιορισμένες κοιλιακές ταχυκαρδίες. Απορρίπτεται αίτημα μεταφοράς του ασθενούς για οξυγόνωση εξωσωματικής μεμβράνης (ECMO). Είναι 11 μ.μ. και ανησυχώ ότι ο ασθενής μου δεν θα επιβιώσει μέχρι το πρωί.

Καλώ τη σύζυγο του  ασθενούς να την ενημερώσω για την πορεία του συζύγου της. Η συνομιλία την κάνει να νιώθει συγκλονισμένη και αβοήθητη. Ζητά να έρθει στο νοσοκομείο για να είναι με τον σύζυγό της, ή τουλάχιστον να τον δει από την πόρτα του δωματίου του. Δυστυχώς, μου λέει η νοσοκόμα της μονάδας ότι η νοσοκομειακή πολιτική δεν επιτρέπει σε επισκέπτες για ασθενείς που έχουν διαγνωστεί θετικά ή βρίσκονται υπό έρευνα για το Covid-19.

Ο φόβος του θανάτου από μόνος του είναι σχεδόν καθολικός - γεγονός για το οποίο ο καθένας που φροντίζει έναν ασθενή με κρίση είναι ενήμερος. Έτσι, μερικές φορές καταβάλλουμε μεγάλες προσπάθειες για να δώσουμε στους ασθενείς λίγο περισσότερο χρόνο για να φτάσουν τα μέλη της οικογένειας και να αποχαιρετήσουν. Μια πτυχή της πανδημίας Covid-19 που ήταν ιδιαίτερα δύσκολη είναι ότι αντί της συνηθισμένης υπόσχεσής μας ότι «Θα κάνουμε ό, τι μπορούμε για να τον κρατήσουμε ζωντανό μέχρι να φτάσετε εδώ», λέμε οι ίδιοι λέγοντας στις οικογένειες, «Λόγω της νοσοκομειακής πολιτικής, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στους επισκέπτες αυτήν τη στιγμή». Αυτή η συνομιλία πραγματοποιείται μερικές φορές στις πόρτες της εντατικής μέσω τηλεφώνου ή μπροστά από το νοσοκομείο, καθώς οι οικογένειες παρακαλούν να δουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα πριν πεθάνουν. Ένα φαινομενικά απλό αίτημα, το οποίο σε άλλες εποχές θα ενθαρρύνονταν, έχει γίνει ένα δίλημμα ηθικής και υγειονομικής περίθαλψης.

Πηγή: NEJM

Καλομοίρα Κ. Σακελλαράκη – Stagiaire ΕΕΒ