Ομάδες λόμπι για καναδούς με αναπηρία εργάζονται σκληρά για να «νικήσουν» ένα νομοσχέδιο που διευρύνει το πεδίο εφαρμογής της νομοθεσίας για την ευθανασία.

Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, παρόλο που ορισμένα άτομα με χρόνια ασθένεια θέλουν «ιατρική βοήθεια σε θάνατο» (MAiD), ενδέχεται να μην είναι επιλέξιμα, επειδή ο θάνατός τους δεν είναι «λογικά προβλέψιμος». Μία νέα πρόταση, το νομοσχέδιο C-7, διατηρεί όλα τα υφιστάμενα κριτήρια επιλεξιμότητας, αλλά καταργεί το κριτήριο της «λογικής προβλεψιμότητας του φυσικού θανάτου». Θα αποκλείει, επίσης, ρητά τα άτομα που πάσχουν αποκλειστικά από ψυχικές ασθένειες.

Οι υποστηρικτές των ατόμων με αναπηρία πιστεύουν ότι το νομοσχέδιο αυτό στέλνει ένα μήνυμα ότι οι ζωές τους δεν είναι άξιες να ζήσουν. «Ο μεγαλύτερος φόβος μας ήταν πάντοτε ότι η αναπηρία θα γίνει αποδεκτός λόγος αυτοκτονίας που παρέχεται από το κράτος», δήλωσε η KristaCarr, του InclusionCanada, στην επιτροπή δικαιοσύνης της Βουλής των Κοινοτήτων. «Το νομοσχέδιο είναι ο χειρότερος εφιάλτης».

Η CatherineFrazee, της Σχολής Σπουδών Ειδικών Αναγκών του Πανεπιστημίου Ryerson, λέει ότι η κυβέρνηση επιτρέπει στα άτομα με αναπηρία να αυτοκτονήσουν κάνοντας ό,τι μπορεί για να αποτρέψει την αυτοκτονία για όλους τους άλλους. «Γιατί μόνο εμάς;», αυτή ρώτησε. «Γιατί μόνο ανθρώπους των οποίων το σώμα είναι διαφορετικό ή είναι επώδυνο ή σε εξασθένηση; Γιατί όχι όλοι όσοι ζουν εκτός περιθωρίου;»

Ο RogerFoley, ένας 45-χρονος με νευροεκφυλιστική νόσο που τον άφησε στο νοσοκομείο, δεν μπορούσε να μετακινηθεί ή να φροντίσει τον εαυτό του, διηγήθηκε πώς του αρνήθηκαν την κατ’ οίκον φροντίδα και φέρεται να πιέστηκε από το προσωπικό του νοσοκομείου να ζητήσει υποβοηθούμενο θάνατο. «Η ζωή μου έχει υποτιμηθεί. Έχω εξαναγκαστεί σε έναν υποβοηθούμενο θάνατο από κακοποίηση, παραμέληση, έλλειψη φροντίδας και απειλές». Ξεκίνησε μάλιστα δικαστήριο βασιζόμενο στο δικαίωμα του σε «υποβοηθούμενη ζωή».

Δεν αντιτίθενται όλοι στο νέο νομοσχέδιο. Ο StevenFletcher, πρώην ομοσπονδιακός βουλευτής και υπουργός είπε ότι η έννοια της προστασίας των ευάλωτων είναι «προσβλητική» και «υποβαθμισμένη». Ο Fletcher, ο οποίος είναι άτομο με αναπηρία από τα 23 του αφότου το αυτοκίνητό του χτύπησε μία άλκη (αμερικανική έλαφο), πιστεύει ότι τα άτομα με ειδικές ικανότητες θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν πότε τα βάσανά τους έχουν γίνει ανυπόφορα, όπως όλοι οι άλλοι.

Πηγή: BioEdge

Γεώργιος Κ. Βασιλειάδης - Stagiaire EEB