Ερμηνεία Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας (Ν. 3418/2005)

Ερμηνεία Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας (Ν. 3418/2005). Πρόλογος: Δ. Παπαδοπούλου-Κλαμαρή,  Συνεργασία:Ε. Βλάχου, Χ. Βούλτσος, Ζ. Δουγαλής, Δ. Ζαφειροπούλου, Μ. Κανελλοπούλου- Μπότη, Α. Κορτσιδάκη, Τ. Κουτσοπούλου, Ε. Λασκαρίδης, Χ. Λάτσιου, Φ. Μηλιώνη, Φ. Παναγοπούλου- Κουτνατζή, Α. Παπαδόπουλος, Β. Πετρόπουλος, Αθ. Πλεύρης, Γ. Τζεφεράκος, Ρ. Τριβυζά, Ε. Τρούλη, Δ. Τσαραπατσάνης, Δ. Τσίρος, Α. Τσιρωνάς, Επιμέλεια: Ε. Λασκαρίδης. Επιμέλεια: Ε. Λασκαρίδης. Εκδόσεις Νομική Βιβλιοθήκη, 2013, σελ. 522.

 Το βιβλίο συντάχθηκε με επιμέλεια του Εμμανουήλ Ι. Λασκαρίδη, Δ.Ν., LLM ειδικού επιστήμονα στη Νομική Σχολή ΔΠΘ και στον Κλάδο Υγείας του Συνηγόρου του Πολίτη καθώς και με τη συνδρομή 21 εκλεκτών επιστημόνων στο τομέα της ιατρικής και της νομικής επιστήμης, ο καθένας από τους οποίους επιμελήθηκε την ερμηνεία επιμέρους άρθρων του Ιατρικού Κώδικα Δεοντολογίας. Η ιατρική δεοντολογία συνιστά καταρχήν ηθική προσταγή. Ως τέτοια, τελικά αποτυπώνεται σε κανόνες δικαίου και εντάσσεται σε δικαιϊκό πλαίσιο. Η ιδιαίτερη σημασία της έγκειται στο γεγονός ότι αυτή αφορά στον άξονα του δικαιϊκού μας συστήματος, στον άνθρωπο και την υγεία του, στον άνθρωπο και τη προστασία της αξιοπρέπειάς του. Η ιατρική δεοντολογία είναι άμεσα συνυφασμένη με την ανθρώπινη αξία που συνιστά το συνταγματικό μας θεμέλιο. Παράλληλα, η τεχνολογική εξέλιξη, ιδίως στον χώρο της βιοϊατρικής, της επεμβατικής και της πειραματικής ιατρικής, έχει ανοίξει νέα πεδία, τα οποία έχουν ανάγκη ρύθμισης με σαφείς κανόνες δεοντολογίας. Η επιτάχυνση των τεχνολογικών ευρημάτων, η δημιουργία νέων μεθόδων παρέμβασης στο ανθρώπινο σώμα, η αντιμετώπιση των ασθενειών προληπτικά ή θεραπευτικά, με μοσχεύματα, με βλαστοκύτταρα κ.ο.κ. έχουν επαναφέρει στην επιφάνεια συζητήσεις που αφορούν στο χαρακτήρα της ανάγκης προστασίας της ανθρώπινης αξίας μέσα σε κρατικά οργανωμένες κοινωνίες και άρα στον χαρακτήρα της ανάγκης προστασίας της ανθρώπινης υγείας, ως αρχή ή δικαίωμα. Η απάντηση στο ερώτημα αυτό παύει σήμερα να έχει θεωρητική αξία, αφού ο ιατρικός δεοντολογικός κώδικας καλείται να εκσυγχρονιστεί και να ορίσει με αποτελεσματικό τρόπο και υπό τα νέα τεχνολογικά δεδομένα τα όρια της παρέμβασης, τα δικαιώματα του ασθενούς, τη σχέση θεραπευτή και θεραπευόμενου και τόσα άλλα. Τη κρίσιμη αυτή ώρα, 21 από τους πλέον αξιόλογους επιστήμονες του επιστημονικού δυναμικού της χώρας, με την επιμέλεια του επαϊόντος Ι. Λασκαρίδη, εργάζονται συλλογικά και προσεγγίζουν το δύσκολο αυτό έργο. Συνθέτουν κατ’ άρθρο ερμηνεία του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας. Κατά τη προσπάθειά τους αυτή και χρησιμοποιώντας στέρεη δομή, όχι μόνο χρησιμοποιούν το ελληνικό ερευνητικό υλικό, αλλά περαιτέρω με εξωστρέφεια παραθέτουν απόψεις, πορίσματα και ερμηνευτικές προσεγγίσεις αλλοδαπών έννομων τάξεων, ακόμη και για ζητήματα που δεν έχουν επιστημονικά ζυμωθεί στη χώρα. Για λόγους πληρότητας και ακρίβειας οι συντάκτες θέτουν το έργο τους υπό την κρίση ομάδας εννέα ιατρών διαφορετικών ειδικοτήτων.