Τ. Βιδάλης, Χ. Καπαρτζιάνη, Η. Κοντάκος, Ε. Κυριακάκη, Ε. Μάλλιος, Θ. Παπαχρίστου, Π. Ραβδάς, Π. Σολδάτος, Ε. Φυτράκης
Εκδόσεις Σάκουλας 2013
σελ. 420

Από την εποχή του Ιπποκράτη, η ύπαρξη κωδικοποιημένων βασικών αρχών και δεοντολογίας και η εφαρμογή τους, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της άσκησης του Ιατρικού λειτουργήματος. Η ιστορία της νομοθεσίας που ρυθμίζει θέματα Ιατρικής Δεοντολογίας, είναι σχετικά πρόσφατη με τελευταία και πιο ολοκληρωμένη έκφρασή της, το νόμο 3418/2005. Ερωτήματα όπως, αν θα πρέπει ο ασθενής να έχει λόγο στη θεραπεία του, τι σημαίνει «ιατρικό σφάλμα», αν υπάρχουν εξαιρέσεις στο ιατρικό απόρρητο, και αν έχει ο ιατρός δικαίωμα προβολής στο διαδίκτυο, είναι μερικά στα οποία δίνει απάντηση το κείμενο αυτού του νόμου. Μέσα όμως από την υπερεξειδίκευση στην ιατρική, τον πολλαπλασιασμό των ειδικοτήτων, τον αυξανόμενο ρόλο της τεχνολογίας και τη σημασία των δικαιωμάτων του ασθενούς, τα οποία λαμβάνει υπόψη του ο Νέος Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας, η παρακολούθηση της εξέλιξης και της εμπλουτιζόμενης νομολογίας κρίνεται απαραίτητη. Σε αυτό το συλλογικό έργο, επιχειρείται ο λεπτομερής σχολιασμός των κρίσιμων για το Ιατρικό λειτούργημα εννοιών, στο δεσμευτικό πλαίσιο που ορίζει ο νόμος. Θέματα όπως οι γενικοί κανόνες άσκησης του ιατρικού λειτουργήματος, της εκπαίδευσης, της έρευνας, οι σχέσεις του ιατρού με τους ασθενείς, συναδέλφους και γενικότερα μέσα στην κοινωνία, σχολιάζονται κατ’ άρθρον, καθιστώντας το συγκεκριμένο πόνημα χρήσιμο εργαλείο αναφοράς σε όσους θέλουν να εμβαθύνουν στα σχετικά θέματα.

Νικόλαος Κακαλέτσης – Stagiaire ΕΕΒ